zou het niet beter zijn een duidelijk onderscheid te maken tussen gedomesticeerd en niet gedomesticeerd.
niet gedomesticeerde soorten horen m.i. niet op vogelmarkten, tentoonstellingen en in de handel zoals we die nu kennen.
Misschien is het ook wel niet wenselijk om ze gecombineerd in een privé collectie te houden.

En de bloedlijnen die nauw verwant zijn, veelal maakt men koppels onverwant op basis van verschillende ringnummers en letters.

Zeker bij de zeldzamere soorten zijn het vaak nauw verwante vogels, bijna niemand voert een administratie waarin de stamboom van de vogels wordt bijgehouden.

Hoeveel generaties kan men met inteelt kweken?

Groeten Ruud

Ruud,

Google even op genetic bottleneck .. in principe eindeloos zolang er altijd vogels zijn die de goede eigenschappen meekrijgen. Iets wat we nu bij de pyrrhura leucotis gezien hebben. Eigenlijk bijna uitgestorven, allemaal sterk verwant, maar door deze genetische bottleneck gekomen waardoor de laatste 4 jaar ineens weer in grote getale gekweekt wordt..

De stelling in principe eindeloos is naar mijn mening niet juist, wellicht enige decennia.

De Hawaï gans is wellicht hier een goed voorbeeld van, in 1949 is er een reddingsplan opgestart om met de resterende vogels, een tiental in het wild en enkele tientallen in bezit van particulieren een kweekprogramma op te zetten.

Er werden goede kweekresultaten geboekt en werden op drie eilanden waar de gans reeds was uitgestorven uitgezet en het bestand op het eiland met de laatste wilde vogels aangevuld met de vogels uit de kweekcentrums.

Zo werd de huidige populatie opgebouwd tot ongeveer 3000 vogels, een mooi resultaat.

Echter nu is er het probleem door inteelt ontstaan van onvruchtbare vogels en hoge embryo sterfte, en is men naarstig op zoek naar nieuwe bloedlijnen.
Echter uit onderzoek blijken alle bloedlijnen nauw aan elkaar verwant te zijn en wordt er gevreesd dat de soort toch nog gaat uitsterven in de toekomst.
Bovendien is er een genetisch probleem ontstaan met een afwijking die men hairy down noemt, dus vertaald als harig dons.

Voor watervogels een extra probleem, de haakjes die aan het deze
deze

dons zitten om het verenpak te kunnen sluiten en zo het verenpak waterdicht te maken is natuurlijk belangrijk.

Onderstaand de link naar het artikel en onderzoek over deze
deze gans.

https://www.pacificrimconservation.org/wp-content/uploads/2013/10/Nene.pdf

De importstop van Australische vogels was in 1960 dus we zijn nu bijna 60 jaar verder.

Het bestand van Australische parkieten na 1960 de rosella's, neophema,s en de roodruggen en veelkleuren was redelijk groot en worden nog in grote aantallen gekweekt.

Maar de hooded, goudschouder is lang een zeldzame verschijning geweest, en hoe breed zijn de bloedlijnen?

de rosé kaketoe was na de importstop maar in kleine aantallen aanwezig, en is nu door succesvolle kweek ruim aanwezig, ook de inka kaketoe is wellicht genetisch gezien in de gevaren zone.

Natuurlijk is het koffiedik kijken wanneer een soort in de problemen komt, maar gezien het onderzoek naar de Hawaï gans zeker niet ondenkbaar dat er soorten gaan verdwijnen door genetische verzwakking.

Groeten Ruud

het is ook maar net hoe je zo'n bottleneck bekijkt.
je kan ook stellen dat op het moment dat dit optreed,hij steeds verder en versneld van de wildvorm af gaat wijken.
waardoor je de "zuivere soort" eigenlijk al kwijt bent.

Als voorbeeld werd door iemand de P. Leucotis genoemd, hier is naar mijn mening ook de P. Picta gebruikt om het beschikbare kweekbestand en dus bloedlijnen te vergroten.

Ik heb ook al het voorbeeld gegeven van de Roodflank lori, waarbij de drie ondersoorten, dus drie nieuwe bloedlijnen tot een nieuwe lijn zonder toevoeging van de ondersoort gekweekt wordt.

Vanuit mijn eigen ervaring met de groendij caiques, lang een zeldzame soort geweest in de avicultuur.

Ongeveer 20 jaar geleden gezamenlijk met twee vrienden een koppel groendij caiques aangeschaft van de kweker de Meij.

Deze kweker beschikte over twee onvewante import paren, en heeft hier ruim 20 jaar met groot succes meegekweekt.

Ook het koppel wat wij kochten heeft ook zeer succesvol gekweekt, en ongeveer ruim 30 vogels op stok gebracht.

Dus even rekenen, de koppels van de Meij hebben circa in de periode van 20 jaar, gemiddeld 2 jong per koppel in totaal ongeveer 80 jongen opgeleverd.

In de loop van deze twintig jaar zijn er ook andere kwekers met deze bloedlijn gaan kweken, dus na ongeveer 5 jaar zijn er dus meer koppels en jongen gekweekt.

De lijn van de nakweekvogels dus de jongen uit de importvogels leveren prima jonge vogels op, echter direct verwant aan de vogels van de Meij, wat hun direct verwante ooms en tantes zijn.

De jongen gekweekt uit Het koppel van ons zijn direct verwant aan de koppels die de Meij heeft verkocht aan andere kwekers.
De jongen zijn volle neven en nichten van elkaar, en direct verwant aan de vogels van de Meij.

Hoeveel vogels zijn er dan zeer vewant, de 30 uit het eigen koppel en de 80 van de Meij en het onbekende aantal vogels wat gekweekt is uit de paren die ook bij de Meij zijn gekocht.

In theorie zouden er dan gedurende de circa 15 jaar bij de Meij ongeveer 30 koppels zijn gekweekt, een zit er bij ons dus 29 blijven er over, en stel ze kweken na 5 Jaar, dan blijven er 19 koppels over die voor nakweek kunnen zorgen.

Natuurlijk sterven er ook vogels, en laten we uitgaan van 10 koppels die ook voor nakweek zorgen, dan hebben we met een gemiddelde van twee vogels per jaar er dus in totaal in de lijn van de Meij er er 20 per jaar bij gedurende 10 jaar is 200.

Ik houd het allemaal zo laag mogelijk, dus in totaal levert de eerste generatie met de nakweek van het ouderkoppel ongeveer 30 plus 200 en plus 80 in totaal 310 vogels op dus ongeveer 150 koppels.

Hoelang kun je dan verantwoord kweken, en de soort zuiver behouden?

Groeten Ruud

is het bij inteeld ook niet zo dat er inplaats van zwakke er ook betere jongen uitkomen dan de ouders,dit op groote schaal zullen de zwake sterven en de betere overleven,je ziet dit ook bij dieren die maar op 1 plek voorkomen. evolutie?

Bij de pyrrhura leucotis is niet de pyrrhura picta gebruikt om verder te komen, de bloedlijnen zijn mij verder bekend en fenotypisch zou je dit zonder meer zien.
Wanneer je de originele soort kwijtraakt kun je eindeloos over soebatten, maar evolutie vind ook plaats door genetische veranderingen in een soort en is geen statisch proces.

Je kunt op basis van 1 soort gans moeilijk concluderen dat er een einde komt aan de vruchtbaarheid.. alles hangt van de kansberekening af. Er zullen altijd vogels zijn die alle goede eigenschappen meekrijgen terwijl het gros de mindere krijgt. De vraag is dan of je die vogels bij elkaar krijgt. Maar in principe eindeloos is volgens mij in theorie mogelijk.

Bij de spix ara, wellicht de zeldzaamste kromsnavel is er nu een bijzonder experiment gestart.

Presley, een illegale spix ara die tientallen jaren bij een Amerikaans gezin verbleef en in 2002 werd overgedragen is ingezet in het kweekprogramma.

Helaas was zijn partner een nakweek pop onvruchtbaar, Presley is ruim 40 jaar geworden en een nieuwe bloedlijn waar helaas geen nakomelingen uit zijn voort gekomen.

Maar, door kunstmatige inseminatie wat nu bij meerdere zeldzame vogels en bewuste kruisingen bij roofvogels bij valkeniers wordt toegepast gloort er hoop om toch het genetisch materiaal van Presley te kunnen gebruiken.

Men heeft de beide testes ingevroren en met behulp van de moderne techniek kan er sperma verkregen worden en kunstmatig ingebracht worden.

Onderstaand de link naar het artikel, het gehele verhaal waarom de spix is verdwenen, waar ze zitten en de herkomst van de Spix ara Presley, een bijzonder verhaal

http://www.audubon.org/magazine/november-december-2015/can-two-frozen-testicles-bring-back

Groeten Ruud

Msrti, ik heb het nog opgezocht, ten tijde dat er nog vogels werden ingevoerd werden de picta's als leucotis aangeboden en ook door liefhebbers als leucotis gekweekt en verkocht.

vandaar dat ik de conclusie trok dat er een vermenging was van beide soorten,

Groeten Ruud.

Hallo Ruud,

De picta is vroeger veel verkocht als witoortje (uit het surinaams overgenomen) en daardoor ontstond in het begin naamsverwarring met de witoorparkiet (leucotis) . Dit heeft voor zover mij bekend niet tot kruizingen geleid en is ook van relatief korte duur geweest. Ik ben tot op heden een dergelijke kruizing nog nooit tegengekomen. Wel zie je steeds meer bastaarden vanuit wat ik noem de Ah Gossie kwekerij in de huiskamer, dit betreft vooral lepida, rupicola molinae en frontalis die almaar meer door elkaar gekweekt worden door zogenaamde liefhebbers.. de hogere prijzen van de leucotis en picta soorten hebben ze hier tot op heden waarschijnlijk tegen behoed..

groet Martijn

Martijn, is er bij de P. Cruentara ook voldoende gekweekt om het bestand veilig te stellen?

Er is slechts een zending geweest van 25 vogels, die zijn toen gekocht door mevrouw Spenkelink -van Schaijk.
Dus alle cruentatas zijn van deze zending afkomstig, prachtige vogels en hopelijk blijven ze behouden in de toekomst.

Groeten Ruud

Met de kennis die men nu heeft en dna testen.
Zouden er waarschijnlijk veel meer soorten wel nog in stand kunnen gehouden worden had men wat langer over import kunnen beschikken.

De cruentata is in hele nette aantallen aanwezig. De laatste keer dat ik bij het CITES bureau de aantallen opvroeg werden er 120 nieuwe citesdocumenten per jaar aangevraagd. Het is wel een soort die qua populariteit schommelt en op dit moment zie je de prijs zakken. Helaas is dit voor sommige kwekers een reden om de soort weg te doen. Ook is de CITES 1 status voor veel mensen een obstakel.

Ruud,

de vraag van kwekers is een groter probleem dan de inteelt.. zoals Daniel al aangeeft. Zodra ik tijd heb zal ik het eens nakijken, maar volgens mij zijn er meer vogels ingevoerd dan die van mw Spenkelink oa. naar Zwitserland.

Martijn