als ze de test gedaan hebben en ze komen op de een of andere manier in aanraking kan het wel
het wil niet zeggen als ze test gedaan hebben dat ze het niet meer kunnen oplopen

Ja dat snap ik maar het gaat er mij om dat eigenlijk nog niet op kds getest kan worden je kunt alleen kijken of ze in aanraking zijn geweest met het virus(borneo) wat weer kan leiden tot kds. Dus het is geen garantie. Natuurlijk is het wel beter om die test te doen. Maar nu lees je veel op kds getest maar dat is wat ik eruit begrijp nog niet mogelijk. Er zijn ook kwekers die die testen wel uitvoeren maar het er niet bij zeggen omdat je dus niet voor 100% kan zeggen kds vrij weer andere gaan er prat op dat ze als enige in Nederland kds testen. Maar goed dit is wat ik eruit begrijp

Wat heeft het nu voor zin om anoniem en zonder bewijs dit hier neer te zetten. Daarbij kan de persoon waar het over gaat zich geen eens verweren. Heb je de verkoper ook verteld dat je hier een topic bent gestart?

Henk

ik heb wel bewijs en hij is op de hoogte

Sommige mensen hebben nu eenmaal van nature iets tegen testen helaas.
Ik vind dat je een goed beleid voert , testen en quarantaine instellen , bij een eventuele positieve test nog eens een controletest doen voor de zekerheid,

mvg Frank

@Remon
Het virus heet het Bornavirus en niet het Borneovirus,

mvg Frank

Had het al gezien Frank fout van mijn kant maar jij als kenner zou ik nu weleens willen weten of ik mijn goed heb ingelezen en bijgepraat.

Beste Remon,

of je je al dan niet goed heb ingelezen kan ik niets zeggen , wel kan ik het alleen maar toejuigen dat je je in het onderwerp verdiept.
Ook zal ik zeker niet beweren dat ik een grote kenner ben , ik vind alleen dat een kweker over alles iets moet weten (voeding , verzorging , huisvesting , gezondheid etc.).
De beste informatie is te krijgen bij de enige mogelijkheid om op KDS te testen bij Gerry Dorrestein, een zeer toegankelijk mens zoals ik hem ken,

mvg Frank

ik heb hier ook nog iets om telezen.

sebastiaan

Korte samenvatting van de verschillende lezingen die over avian bornavirus en
PDD op het jaarlijkse AAV congres in San Diego (USA) in augustus 2010
gepresenteerd werden.
Op het AAV congres werden lezingen gehouden Dr Susan Clubb, Dr Ian Tizard, Dr Bob
Dahlhausen en Dr Susan Orosz, Dr Monika Rinder, Dr Patricia Gray. Zelf heb ik een
casus gepresenteerd in de pathologie workshop over PDD en de correlatie met de PCR
en de elisa voor avian bornavirus.
De eerste lezing van Dr Susan Clubb (samen met Dr Siwo de Kloet) was een
vergelijkend onderzoek tussen krop biopten, serologie en de PCR voor de diagnose van
subklinisch PDD (dus gezonde vogels die besmet zijn met avian bornavirus, maar niet
ziek zijn)
Zij twijfelen niet aan het bornavirus als oorzaak van PDD, maar er bleek geen volledige
overeenstemming te zijn tussen de bevindingen van de krop-biopten, de elisa en de
resultaten van de PCR van de cloaca swab. Er waren vele malen meer positieve kropbiopten
dan positieve uitslagen van de elisa en/of PCR. Er waren ook positieve elisa en
PCR uitslagen waarbij het krop biopt negatief was.
De discussie is nu waarom zijn er geen betere correlaties, is een positief krop biopt
gelijk aan PDD, hoe betrouwbaar is de cloaca swab?
Voor dat laatste zijn we samen met Dr Siwo de Kloet bezig een PCR van de veerfollikel
te ontwikkelen. Tot nu toe is die test vele malen meer betrouwbaar dan de cloaca swap.
De conclusie van Dr Susan Clubb was dan ook dat we nog veel te weinig weten over
hoe de virus infectie leidt tot ziekte.
In de voordracht van Dr Ian Tizard werd gesproken over de epidemiologie van het avian
bornavirus.
Hij besprak de besmettingsweg; via ontlasting en orale besmetting, via de lucht (ook
daarin kon hij het ABV aantonen, hoewel in geringe mate). Ook de mogelijkheid voor
een overdracht via het ei werd besproken, maar is nog niet hard aangetoond.
Hij beschreef een spontane infectie van eenden die poep van besmette valkparkieten
opaten omdat de eenden onderin de voliere liepen.
Grasparkieten lijken erg resistent en het virus lijkt niet aan te slaan bij deze species.
Anders dan in de genoemde eenden kan het virus tot nu toe niet aangetoond worden bij
wilde vogels, inclusief papegaai-achtigen.
Dr Bob Dahlhausen en Dr Susan Orosz gave een overzicht van de infectie percentages
van geteste papegaaien in gevangenschap.
In hun laboratorium in Amerika werden meer dan 790 testen uitgevoerd op bloedjes en
cloaca swabs. Dit laboratorium heeft een test ontwikkeld waarmee zij ABV RNA in bloed
kunnen aantonen. Dit lukt de meeste andere laboratoria niet goed. In totaal bleek 34,3%
van alle geteste monsters positief in een of beide testen. Veel van deze vogels waren
klinisch gezond. Zij waarschuwen dan ook dat een positieve test voor ABV RNA niet
hetzelfde is als de diagnose PDD. Zij stellen dat ABV ook kan voorkomen in gezonde
papegaaien.
(GMD We hebben pas minder dan 2 jaar ervaring met de mogelijkheid van het
vaststellen van infecties met ABV. We weten dan ook nog maar dat er vogels zijn die
tenminste 2 jaar besmet zijn met ABV en (nog) niet ziek geworden zijn. Of en waarom
deze vogels die besmet zijn wel of niet op den duur ziek worden is nog niet bekend. Wel
weten we dat deze vogels uitscheider kunnen zijn en hiermee andere vogels kunnen
besmetten. Ook weten we dat een vogel die (voor de eerste keer) besmet wordt op korte
termijn ziek kan worden met PDD.)
Monika Rinder uit Duitsland gaat in op de ontwikkeling van een serologische test voor
het aantonen van antilichamen tegen ABV.
Zij beschrijft een elisa test die in principe gelijk is aan de test die wij bij het NOIVBD
doen. Zij toont een goede correlatie aan met andere serologische testen. Wat zij wel
aantoonde is dat van de 39 geteste vogels er 16 in de elisa positief waren. Deze
positieve vogels, op een na, werden in dezelfde ruimte gehuisvest. Hiervan waren er
slechts 6 positief in een PCR van een faeces monster en maar een vogel was klinisch
ziek.
(GMD. Dit stelt vragen bij de betrouwbaarheid van de PCR of liever bij faeces als
uitganspunt voor de PCR).
Patricia Gray et al. Hebben een aantal antivirale geneesmiddelen getest voor de
behandeling van avian bornavirus infecties.
Zij testten amantadine (1 mg/kg PO 1x daags gedurende 8 weken) en ribavirin (15
mg/kg PO1x daags 1 week, 18 mg/kg PO 1x daags 4 weken en 18 mg/kg PO 2x daags
8 weken) zonder enig effect in vivo (bij levende vogels), hoewel ze in vitro (in een
weefselkweek) we enig effect zagen bij 200 mcgr/ml.
Al met al spannende en leerzame lezingen.
Het toonde nogmaals aan dat er op diverse plaatsen flink onderzoek gedaan wordt naar
het avian bornavirus en dat er nog zeer veel zaken zijn die (nog) niet duidelijk zijn.
Wel moet nogmaals gezegd worden dat de onderzoekers er niet aan twijfelen dat het
avian bornavirus PDD kan veroorzaken en dat vogels die niet besmet zijn met avian
bornavirus tot nu toe geen PDD ontwikkelen.

Bedankt voor het plaatsen van dit bericht

Op volgende link vertellen ze dat via veren de beste manier is om te testen.

http://www.avianbiotech.com/Diseases/Bornavirus.htm?gclid=CJrZsaGDhaYCFcUz3godnFZdoQ

mvg Carl