Van deze gele ara's heeft er een uitgebreid stuk gestaan in het maandblad van Parkara.
De een was er helemaal hotel de botel van, terwijl de ander toch wel zijn bedenkingen had bij het tot stand komen van deze kleurafwijking/mutatie/.
Mocht het zijn dat het werkelijk een spontane kleurafwijking is of anderzins een speling van de natuur, dan zwijg ik.
Maar als dit werkelijk een produkt is van inteelt, dan verfoei ik het tot in het diepste van het vogelland.
Wat je uit het verslag op kon maken was dat er problemen zouden kunnen zijn met het in de zon plaatsen van deze ara's, zouden net als de mens kunnen verbranden, moet je nog met factor 20/40 aan de gang wil je ze eens lekker buiten laten.
Dit kom je in de natuur niet zomaar tegen, puur omdat ze het gewoon niet overleven, vallen teveel op, dus hap slik weg.
Daarbij ben ik ervan overtuigt dat broer en zus in de natuur niet zomaar overgaan tot het hebben van nakomelingen.
Als er ander bloed in hun omgeving is zullen ten alle tijden daar hun heil zoeken.
Heb dat zelf meegemaakt met onze ara's broer en zus en een vreemdbloed ara bij elkaar geplaatst, duurde maar een maandje en de zus werd alsware verstoten door haar broer.
Ook de zus wilde geen toenadering van haar broer, hield hem bewust op afstand.
Dat het een en ander ook door toedoen van de vreemdbloed ara kwam zal ik niet ontkennen.
We kozen bewust voor deze manier van koppelen, dus nooit maar dan ook nooit zal er hier een koppel onstaan van ara's met bloed relatie's.
Maar plaats je broer en zus bij elkaar, zal er bij het broeds worden toch voor elkaar gekozen worden, ze willen allebei toch de soort en gene in stand houden.
Met als gevolg kleinere,zwakkere,afwijkingen in kleur en lichaams opbouw, vooral die laatste zul je nooit te zien krijgen, want dat is geen reclame toch.
Peter.
2004-11-23
-
00:20:03 
