Best interessant hoor, deze goedbedoelde hoeveelheid (achtergrond) informatie rond een bepaalde ara, maar uiteindelijk gaat de vogel toch weer verkocht worden en zal hij op enig moment zijn derde eigenaar ontmoeten in een relatief korte periode!

Helaas kan ik niet anders constateren dan dat dit een bijna klassiek voorbeeld is van het verhaal achter de zoveelste huiskamervogel!


Terecht wordt gesteld dat dit soort dieren zich binden voor het leven.

Hoe je het ook wend of keert, die kans heeft deze vogel tot op heden niet gekregen!

Dit soort verhalen bevestigen slechts mijn mening
dat dit soort dieren dus beter af zijn als ze -voor het leven- gekoppeld zijn aan een soortgenoot!

In geval van verkoop hebben ze in ieder geval wellicht nog enige 'houvast' aan elkaar.


N.B. Omdat vliegen een belangrijk deel uit maakt van hun bestaan horen Ara's die gelegenheid in gevangenschap ook te krijgen.

Mijn inschatting m.b.t. de bijgeleverde kooi doet helaas anders vermoeden.

Al hoewel ik de achterliggende gedachte begrijp van de vrij hoge prijs voor Ara, vind ik het ook jammer dat je bij voorbaat een doelgroep die juist alle tijd voor zo'n vogel heeft (wao-ers bv. waaronder ik ook val) voorbij streeft.
Niet dat hij dan voor een habbekrats weg zou moeten maar € 2.500 is wel heel erg veel.
Ik wil niet iedereen over 1 kam scheren, maar toch wanneer iemand € 2.500,00 euro heeft liggen om een vogel van te kunnen kopen zal deze persoon zeer waarschijnlijk werken. Tuurlijk kan er dan een partner zijn die thuis is. En tuurlijk kan dat heel goed gaan. Maar nogmaals, jammer dat er aan bepaalde groep bij voorbaat voorbij wordt gegaan.

in de tijd dat dit topic is geopend kon men voor die prijs een bewezen koppel blauwgelen kopen.
maar het is natuurlijk maar net wat iemand er voor wil geven.
en vragen staat vrij.

groet bert

quote

---

- de prijs : Net als iedereen heb ook ik eerst onderzoek gedaan naar de "marktwaarden". A) Omdat deze zo laag waren, of wel omdat hij voor mij persoonlijk veel meer waarde had - B) omdat ik niet wilde dat hij herhaaldelijk verhandeld zou worden, hetgeen afbreuk doet aan het dier en daardoor de handelsdrempel trachtte te verleggen - C) omdat ik hem vanuit mijn hart eigenlijk niet wilde verkopen en me eigenlijk wijsmaakte dat een hoge prijs ieder interesse zou doen afketsen.

---

De verkoper had duidelijk zijn redenen en het geld is eigenlijk bijzaak in heel het verhaal, enkel maar een middel om...

Er speelde toch een hoop andere zaken mee en daarbij ging men gericht te werk om zoveel mogelijk mensen uit te sluiten en niet enkel de mensen met minder geld. En zodat er enkel de beste optie overbleef of zelfs geen. En dat is z'n goed recht!

ow dus iemand met een miljoen op de bank is beter voor zijn vogel dan iemand die gewoon moet werken om rond te komen.

verder is het net wat ik al aan gaf het is maar net wat de gek er voor geeft.
en vragen staat vrij.

ik vind echter wel dat als men naar de beste plek voor de vogel zoekt dan ga je bij mensen kijken hoe het daar is en wat voor gezin het is.
en als dan het welzijn van de vogel voor op staat dan ga je kijken wat deze mensen te besteden hebben en daar pas je de prijs op aan.
de hoogte van bank saldo heeft niets te maken met goed wezen voor dieren.
teminste dat is mijn mening.

groet bert

aanvulling:

Ik heb na het eerste telefoontje me zéér zeker de moeite genomen, om te gaan kijken, of de geïntersseerde in kwestie een serieus individu was. Dat het een dierenvriend èn niet de eerste de beste was bleek wel degelijk! De mensen wilde het liefst dat ik "Julke" (die ik bij me had) al direct daar liet, maar het heeft vervolgens nog een dikke week geduurd, voordat ik de ara weloverwogen definitief afstond!

m.v.g.,

Ger Hilkens

Hallo Ger,

J hebt je best hebt gedaan om een nieuwe verzorger voor je vogel te vinden.

Het prangende probleem in dit vrij klassiek verhaal is enerzijds de lange levensduurte van de vogelsoort (op zich is dat geen probleem natuurlijk) en anderzijds de immer voor wijziging in aanmerking komende levsnssituaties van potentiële verzorgers. Mensen hebben levensfasen: studie, werkloosheid, werk, parner, kind(eren), verhuis wegens job, verhuis wegens kind(eren), gezondheidsproblemen. In deze 'snelle' maatschappij zijn er nog vrij weinig mensen te vinden die garantie kunnen geven op levensstabiliteit om een vogel te kunnen verzorgen met die levensduurte. Dat is zoeken naar een naald in een hooiberg.
Mensen die de prijs kunnen betalen en mensen die de hele dag hebben maar de prijs niet kunnen betalen... beiden kunnen van het ene jaar op het andere in een situatie komen waarin ze de vogel niet meer kunnen houden.

Onze zeer snel veranderende individuele levenssituatie staat haaks op de levensduurte van een ara. Die twee zaken zijn onverenigbaar.
Een langlevend dier (ara, schildpad...) zal dus bijna altijd een carroussel-dier worden, dwz meerdere en zelfs vele eigenaars ondervinden.
Voor sommige dieren zoals reptielen maakt dat niet veel uit als de verzorging en de leefruimte er is (met veel geluk dan...).
Voor ara's is dat een heel stuk problematischer, denk ik.

Als alle vogeladvertenties er zo zouden uitzien, dan zouden we als mensen er in mijn ogen een klein stapje op vooruit gaan.

Ger, misschien derde keer goede keer.
Het zou trouwens interessant zijn om deze vogel die je van jongsaf had te volgen door de jaren heen. Bij mijn weten is dat nog nooit eerder gedaan of wel?

Christine.