De dierenarts kan een bloedmonster afnemen en dit, samen met enkele veren, opsturen naar een laboratorium dat gespecialiseerd in het uitvoeren van een PCR-test. Het bloedmonster en de veren moeten zorgvuldig verpakt worden. De PCR-test is zeer foutgevoelig en vergt een grote zorgvuldigheid. Zo moet er bij de ontvangst en behandeling van monsters voorkomen worden dat er kruisbesmetting met andere ingestuurde monsters plaats kan vinden, met een foute positieve diagnose als gevolg. De keuze van het laboratorium kan met de dierenarts overlegd worden. Helaas moet men afgaan op ervaringen van andere liefhebbers. Er is geen kwaliteitskeurmerk voor laboratoria aanwezig. Verder is het zeer belangrijk dat de gebruikte software voor deze testen regelmatig aangepast is aan de genetische variaties van dit virus.
De faculteit diergeneeskunde van de Universiteit van Leipzig heeft een PCR-test ontwikkeld die door diverse commerciële laboratoria worden gebruikt. Het Loro-park te Tenerife op de Canarische Eilanden werkt nauw samen met deze universiteit en laat alle onderzoeken, die de dierenartsen zelf niet kunnen uitvoeren hier verrichten. Zoals hierboven al vermeld is deze test helaas niet waterdicht. Afhankelijk van de vorm (slapend of actief) waarin het virus zich bevindt wordt de besmetting al of niet aangetoond. Daarom is het belangrijk de vogel over een langere periode regelmatig te laten testen. Een quarantaineperiode van minstens zes maanden is daarom ook aan te raden. Besmette vogels moeten helaas afgemaakt worden.
Er zijn wel (humane) anti-virusmiddelen in de handel (met name tegen AIDS en Herpes), maar in hoeverre deze werken bij dit syndroom is nog onvoldoende onderzocht.
Wanneer de vogel na tenminste twee testen negatief (virusvrij) is bevonden kan men overwegen de vogel in de collectie onder te brengen. Garanties dat de vogel geen drager is, zijn er echter niet.
In Australië is een aanvullende test ontwikkeld, de zogenaamde HI-test die de opsporing van virusdragers mogelijk maakt. Met deze test wordt aangetoond of een vogel een immuunrespons tegen het virus heeft ontwikkeld of niet. Normaal gesproken zijn geïnfecteerde vogels vatbaar voor PCR, omdat ze geen of onvoldoende antilichamen (afweerstoffen) ontwikkeld hebben tegen het virus, met andere woorden, ze zijn HI-negatief. Vogels die aan het virus zijn blootgesteld, maar zich met succes tegen een besmetting hebben verzet, hebben de ziekte dus niet gekregen. Het bloed van deze vogels heeft normaliter een groot aantal antilichamen en is dus HI-positief. De test op PCR is dan ook negatief, en verspreiding van de ziekte hoeft niet gevreesd te worden. Dragers kunnen een laag gehalte aan antilichamen hebben en kunnen zowel negatief als positief reageren op PCR-testen. Ook hier geldt weer of het virus op het moment van bloedafname slapend of actief is. Een laag gehalte aan antilichamen indiceert bij de HI-test dat het om een mogelijke drager gaat. De partners van dragers hebben vaak een hoog antilichaamgehalte, zonder dat het virus te verspreiden, en zijn dus HI–positief. Dit komt doordat zij frequent aan het virus zijn blootgesteld door hun geïnfecteerde partner, waardoor zij antilichamen hebben ontwikkeld. Het blijft een moeilijke materie. Met name door dierenartsen is er weinig over geschreven. Een goede analogie kan getrokken worden met de problematiek van de HIV-besmetting en het daaropvolgende AIDS, een eveneens veelal dodelijk verlopende ziekte waartegen nog geen kruid is gewassen.


Quarantaine

Net aangeschafte vogels aanschaft dienen niet meteen in de collectie maar gedurende een langere tijd (tenminste zes maanden) in een quarantaine geplaatst te worden. Een goede quarantaine moet zo ver mogelijk van de overige vogels gesitueerd zijn, bijvoorbeeld op een ander adres. Gedacht kan worden aan een kooi bij familieleden, vrienden of kennissen. Wanneer een aangekochte vogel positief is bevonden (dus de ziektesymptomen heeft), kan men alleen verhaal halen wanneer men direct na aanschaf een test overlegd en bewijs geleverd kan worden, dat de vogel niet in de eigen collectie aanwezig is geweest en daar dus niet eventueel besmet kan zijn. Voor de zekerheid dient de eerste positieve test gevolgd te worden door een tweede en wellicht derde test. Omdat testen een kostbare aangelegenheid is, die met veel onzekerheden is omgeven, kan de vraag gesteld of de kosten wel in verhouding staan tot de aanschaf van de te testen vogels. Naar mijn mening is dit wel het geval, want, wanneer je niet test, loop je het risico, dat de gehele collectie uiteindelijk besmet raakt, met alle consequenties van dien. Wel hebben mij publicaties door het Loro-park verontrust. Regelmatig meldt de curator van dit vogelpark in diverse vaktijdschriften nieuwe aankopen. Hierin wordt steevast geschreven dat de vogels na de gebruikelijke quarantaineperiode van zes weken in de collectie zijn of worden geplaatst.Gezien de variabele incubatietijd van dit virus vind ik zes weken erg kort en ik heb daarom om informatie verzocht bij het Loro-park. Vrij snel kreeg ik een uitgebreid antwoord van de aan dit park verbonden dierenarts. Kort samengevat meldt deze dat nieuwe aankopen binnen een week uitgebreid onderzocht worden op allerlei schimmels, bacteriën en virussen in eigen laboratorium of bij de Universiteit van Leipzig. De vogels worden zeer goed geobserveerd en worden na 5 weken opnieuw uitgebreid getest. Wanneer alle testen negatief zijn, wordt de quarantaine opgeheven. Het park heeft negen, niet met elkaar verbonden quarantaineruimten, die niet in de directe omgeving van het park liggen. De quarantaineperiode van 6 weken vind ik toch aan de korte kant, zeker omdat het testen op PBFD alleen via de PCR-methode plaatsvindt. Zoals hierboven beschreven, is de PCR-test foutgevoelig en worden dragers gemist wanneer gedurende de 6 weken, dat de vogels in quarantaine zijn het virus slapend is. Persoonlijk houd ik de vogels minimaal een half jaar in quarantaine.

PBFD is zeer besmettelijk en kan worden overgebracht door geïnfecteerde ontlasting, secretie vloeistoffen (sperma, bloed, en speeksel), stof (veren en opgedroogde ontlasting) en kropinhoud. Een goede hygiëne is een eerst vereiste om problemen te voorkomen. Uit onderzoek is ook gebleken dat de embryo’s in eieren ook besmet kunnen zijn wanneer een van de ouders drager is. Als dergelijke jongen vroegtijdig bij hun ouders worden weggenomen en samengebracht met andere jonge papagaaien kunnen zij het virus verspreiden. Ook worden er eieren van zeldzame soorten internationaal verhandeld, wat een groot risico voor een wereldwijde besmetting in zich draagt. Door dierenartsen is weinig of niets over het testen op PBFD geschreven. Ik heb ook diverse dierenartsen gebeld en eigenlijk geen duidelijke antwoorden gekregen over het nut van deze testen en de betrouwbaarheid. Vaak wordt er bij de dierenarts een vogel aangeboden met veerproblemen. Na testen is het dan geen verrassing dat de vogel besmet is. Als controle-instrument is deze test in principe een goede methodiek. Wat wij als liefhebber zoeken is een soort preventieve test en niet een test ter constatering dat het al te laat is. Wellicht komt er op korte termijn ook een HI–test beschikbaar in Europa. We kunnen dan in combinatie met de PCR-test vogels met meer zekerheid al of niet in de collectie plaatsen.
Voor het artikel heb ik gebruik gemaakt van een uitgebreide publicatie die geschreven is door Dr. Stacey Gelis, gepubliceerd in het Lori Journaal, no. 2 van jaargang 2001.
Tevens heb ik gebruik gemaakt van de PBFD-website van de Murdoch Universiteit in West Australië.

Bovenstaande tekst heb ik gekopieerd uit het artikel wat ik enige tijd geleden geschreven heb.

De reactie van Erwin inzake Gendika klopt niet, dragers die geen actief virus uitscheiden worden door de PCR test niet herkend.

Vogels die virus uitscheiden zijn positief en hiervan is de uitslag inderdaad 90% juist.

Nogmaals het gaat om de dragers die gevaarlijk zijn om aan te kopen en die meerdere malen negatief testen.

Zodra de drager uit conditie raakt en ziek wordt dan kan juist het virus zich ontwikkelen en de collectie gaan besmetten.

Popjes kunnen door het broedproces zodanig hun krachten verliezen waardoor het virus actief wordt en er dus jongen in het blok liggen met PFBD, terwijl de ouders geen klinische afwijkingen vertonen.

Gendika verkoopt de testen en zal echt niet te koop lopen met de ondeugelijke kanten van deze test.

Een collectie zoals door Erwin beschreven waar een besmetting heeft plaats gevonden is deze schoon te krijgen??

Groeten Ruud


Ruud van der Donk.

Ja en een dokter is niet minder dan een dokter en een prof niet minder dan een prof en een directeur niet minder dan directeur en zo kunnen we wel door gaan. Maar dat vind ik nou flauwe argumenten. Wie zegt dat deze mensen zich niet in hun vak verdiepen?

Henk

Als men niet wil zien dat er een degelijk verschil zou zijn tussen het ,,gewone,,laboratorium werk(het inzetten van testen,en het verwerken van de uitslagen)en het onderzoekswerk,dan geef Ik het op

Misschien flauw,maar ik probeer wel de dingen in de juiste context te zien,en heb er wel een eigen mening over

Groeten Rene

Dat er verschillen zullen zijn in de werkzaamheden en de taken mogen wel duidelijk zijn.
Zoals Ruud aangeeft moet ik het mis hebben wat betreft Gendika en de slapers. Echter is dit wel een uitspraak die is gedaan door één van de woordvoersters van Gendika zelf.
Dat dergelijke laberatoria verschillende informatie naar buiten brengt is natuurlijk wel heel lastig.
Misschien heeft dit te maken met het moment dat een dergelijke uitspraak word gedaan en de kennis die op dat moment voor handen is. De reactie aan mij is in ieder geval ruim een jaar oud en heb ik gekregen naar onderzoeken voor mijn eigen site.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat stuk over dragers behoorlijk pittig vind. Maar met mij denk ik heel veel mensen. Die kweker van grasparkietjes waar ik het in mijn vorige post over had, wist niet eens het bestaan van ziektes als PBFD en Polyoma. En later was hij er van overtuigd dat grasparkieten geen PBFD kunnen krijgen. Hieruit blijkt wel dat ook sommige kwekers niet genoeg (willen) weten over ziektes.

Dus me dunkt dat daar eerst een inhaalslag te halen valt, dat mensen i.i.g. eerst weten dat ziektes als PBFD bestaan, er alert op zijn en bij aanschaf een test doen.

quote

---

Overigens valt het mij op dat hier meer waarde word gehecht aan buitelandse specialisten tenzij deze niet strookt met de eigen mening!

---

Alle testen zijn ontwikkeld door buitenlanders

Deze testmethodes worden aan laboratorias verkocht,en die gaan er dan mee werken.

Het meest ideale zou een combinatie van de PCR en HI methode zijn.

Maar om 1 of andere reden mag of kan of wil,,men,, dat niet.

Misschien in de toekomst

quote

---

Misschien in de toekomst

---

Laten we het hopen. Alleen als we samen alles aanpakken waar mogelijk is lijkt het mij mogelijk om iets te kunnen doen tegen dit soort ziekten!

ik lees bij picolet het volgende:

quote

---

PBFD is zeer besmettelijk en kan worden overgebracht door geïnfecteerde ontlasting, secretie vloeistoffen (sperma, bloed, en speeksel), stof (veren en opgedroogde ontlasting) en kropinhoud.

---

Het is dus mogelijk dat een kuiken dat nog in het ei zit ook al is besmet met het PBFD virus. tijdens de bevruchting is sperma nodig en hiermee kan het virus over worden gedragen.
of heb ik het niet goed begrepen?????

groetjes egon.

Picolet een lang verhaal maar der staat een heleboel nuttige info in. bedankt daar voor.

ik rakel dit even op omdat dit voor mij nu erg aktueel begint te worden.

stel dat je in je bestand een vogel hebt die dus positief test,wat doen jullie dan met die vogel?
en de rest van je bestand wat wel in aanraking is geweest maar niet positief test?

ik heb dus grasparkietjes en valkparkieten en wil in de toekomst een papegaai aanschaffen maar niet eerder dan dat ik de vogels getest heb.

gr.
E.Schaap

quote

---

Het is dus mogelijk dat een kuiken dat nog in het ei zit ook al is besmet met het PBFD virus. tijdens de bevruchting is sperma nodig en hiermee kan het virus over worden gedragen.
of heb ik het niet goed begrepen?????

---

Helemaal correct

Ik lees hier dat ze een petitie aan het voorbereiden zijn voor de tweede kamer.

http://www.axci.nl/?ln=ned&id=342

ik vind het wel een goed idee, maar heb pas een wilvang ara gehad, die moest ik chippen want die had geen ring om, en die is gesneuveld door de stres. Met bloed afnemen moet je hem ook weer vangen, dat geeft weer stres, ik ben hier toch wel een beetje bang voor
Maar ik ben het er wel mee eens, maar dan met jonge vogels die kunnen dat beter aan.

Groetjes,

Lennard

Lees net in Euro parrot dat men in samenwerking met Amerikaans lab, duits lab en loro park een enorme stap voorwaarts heeft gemaakt. Het artikel is helaas te groot om zo even over te tikken. Maar ziet er zeer veelbelovend uit.

henk

Ik heb het ingescant, maar ik weet niet of ik het hier op het forum mag plaatsen, zodat jullie het kunnen lezen

Lijkt me wel , zit geen copywright op. En is alleen maar in belang van de hobby